Palestijnse
terreurbaas Jasser Arafat in 2004 overleden
Door:
Franklin ter Horst (Aangemaakt: december 2004) (Laatste bewerking: 27 november 2021)
Het liefje van de media en de wereldleiders is op 11 november 2004 gestorven in het ziekenhuis te Clamart op 75 jarige leeftijd. De prominenten stonden aan zijn ziekbed en kwamen tranen te kort toen de veelgeprezen aartsterrorist kwam te overlijden. Op het VN-hoofdkwartier in New York werd de vlag half stok gehangen toen ze hoorden dat hun idool was gestorven en hielden 191 leden van het General Assemble een minuut stilte. De toenmalige baas van de Verenigde Naties Kofi Annan, de man met de stompzinnige en huichelachtige wegkijkmentaliteit, liet weten "diep ontroerd" te zijn van Arafats streven tot vreedzame coëxistentie met Israël. “God zegene zijn ziel” sprak George W.Bush. De Amerikaanse dominee Jesse Jackson, de oprichter en president van de Rainbow Push Coalition zei tijdens een bijeenkomst: ,,wij betreuren het heengaan van de leider en de vader van het Palestijnse volk, Jasser Arafat.Hij heeft veel tijdens zijn leven gepresteerd. Zijn nalatenschap zal voor eeuwig voortleven. Hij heeft een volk gebouwd van een identiteitscrisis tot een staat zoals dat ook gedaan is door George Washington en Mandela. Arafat steeg op van een wortelloos begin zoals Mozes en leidde zijn volk van donker naar licht"aldus Jackson. De BBC correspondente Barbara Plett huilde bittere tranen toen de terreurbaas met een door de Franse leider Chirac beschikbaar gestelde helikopter in Ramallah werd opgehaald.
Koningin Beatrix en de toenmalige premier Balkenende stuurden condoleancetelegrammen aan Suha de echtgenote van Arafat en de leider van PLO-terreurbewind in Ramallah. Balkenende noemde Arafat een 'historisch leider, een nationaal symbool en een democratisch gekozen president'. In maart 2005 liet hij tot veler verbijstering zelfs een krans leggen op het graf van deze megalomane schurk onder wiens bewind honderden onschuldigen de dood zijn ingejaagd. Wat een minachting voor de vele onschuldige Israëlische slachtoffers. Volgens voormalig Oud-minister van Buitenlandse Zaken Hans van den Broek, bekend hedonististisch-narcistisch anti-Israël activist ,,heeft Arafat weinig mogelijkheid gekregen om zich positief te manifesteren en is het hem onmogelijk gemaakt nog een rol te spelen in het vredesproces.” Dit soort figuren blijken over een zeer selectief geheugen te beschikken want Arafat streefde op geen enkele wijze naar vrede maar naar de volledige vernietiging van Israël.
Wat de wereld te zien kreeg was een doodzieke handenkussende man die in een helikopter werd gehesen met een blauwe pyjama aan en een ijsmuts op, omringd door bodyguards, doktoren en anderen. Ze stonden erbij te grijnzen als een stelletje idioten toen Arafat de hand greep van een dokter die niet door hem gekust wilde worden. De voormalige Franse president ‘Jakkes’Chirac honoreerde de crimineel door hem met een regeringsvliegtuig uit Amman op te halen om hem in een Frans ziekenhuis te laten behandelen. Chirac noemde hem een man van moed en overtuiging die de strijd voor een Palestijnse staat belichaamde en maakte zelfs een diepe buiging voor hem!
Chirac
met zijn grote vriend
Nog maar net in Parijs gearriveerd stond zijn ‘liefhebbende vrouw’ Suha, die al drie jaar niet naar hem had omgekeken, aan zijn doodsbed met pen en papier te zwaaien om zijn handtekening die haar eigenares zou maken van zijn vermogen van ruim een miljard dollar. Ze schijnt daarin echter niet geslaagd te zijn maar moet zien rond te komen van een schamele jaarlijkse toelage van 22 miljoen dollar. Zij was 28 toen ze met de 62-jarige Arafat in het geheim in het huwelijk trad. Suha heeft een christelijke achtergrond, maar bekeerde zich tot de islam toen ze met Arafat trouwde. Ze geniet van de weelde in haar villa op Malta van waaruit ze met regelmaat naar Parijs reist om daar inkopen te doen.
Op 26 december 2012 vertelde zij op Dubai TV dat haar man de 2e intifada beraamde kort na het mislopen van het Camp David overleg in juli 2000. Tijdens een interview met de Turkse krant Sabah onthulde zij dat het leven met haar man een “Hel” was. Zij vergeleek zijn woede uitbarstingen als een gang door een mijnenveld voor haar. Op zijn verzoek was zij na haar huwelijk van het christendom overgegaan naar de islam. „Ik hield van hem, maar het huwelijk was een grote fout” Zij zegt meer dan honderdmaal een verzoek te hebben gedaan van hem te scheiden, maar dat werd steeds door hem geweigert.
Arafat met ijsmuts en zijn
liefhebbende vrouw Suha
De Franse doktoren hebben hem nog een week kunstmatig in leven gehouden om zijn volgelingen de gelegenheid te bieden zijn begrafenis voor te bereiden. Het leven van deze man heeft in het teken gestaan van manipulatie, moord, diefstal en corruptie.
Onmiddellijk na zijn dood verklaarden woordvoerders van de terreurbewegingen dat Israël hem zou hebben vergiftigd en nam een deel van de internationale media deze berichten over.Maar volgens zijn persoonlijke arts wezen alle symptomen erop dat hij aan Aids is gestorven. Diverse bronnen citeerden uitspraken van medische experts die eveneens zeiden dat hij aan Aids is gestorven. De radiozender van ABC meldde reeds op 26 oktober 2004 dat Arafat stervende was aan Aids. Ook de CIA zou daarvan volledig op de hoogte zijn.
De
terreurbaas stond al jaren bekend om zijn
seksuele voorkeur voor mannen en zelfs jonge jongens, maar dat is zoveel
mogelijk uit de publiciteit gehouden. Tijdens een interview begin juli 2007 op
Al-Manar het tv-station van de Libanese terreurbeweging Hezbollah, bevestigde Ahmad Jibril leider van de in
Damascus zetelende terreurbeweging voor de Bevrijding van Palestina, dat Arafat
inderdaad aan Aids is gestorven. Jibril vertelde dat hij tot deze schokkende
ontdekking was gekomen tijdens een gesprek met PLO leider Abu Mazen (Mahmoed
Abbas) en zijn staf in
Damascus. Ik vroeg hun wat het onderzoek na de dood van Arafat had opgeleverd.
Ze waren allemaal stil totdat één van hen zei: ,,Om
eerlijk te zijn, de Fransen hebben ons het medisch rapport overhandigd en
daarin staat dat Arafat aan Aids is overleden”.
De voormalige Duitse Bondskanselier Gerard Schröder noemde de dood van Arafat “een groot verlies voor het Palestijnse volk”. Colin Powell, voormalig minister van BZ van de Verenigde Staten, noemde Arafat een “belangrijke persoon” in de wereldgeschiedenis en het Vaticaan roemde hem als “een leider die streed voor zijn volk”. De toenmalige Nederlandse minister Ben Bot noemde de bendeleider in een interview voor de televisie:,,een historisch leider die zich eindeloos heeft ingezet voor zijn volk". Vriendelijke woorden voor een man die tientallen kinderen van zijn ‘volk’ de dood heeft ingejaagd. Bot was ook bij de rouwplechtigheid in Caïro om Arafat de laatste eer te bewijzen. Hij bevond zich daar in gezelschap van een grote schare aanwezige fans en dictators die de mensenrechten in hun landen op grove wijze met voeten treden. Uit meer dan 50 landen waren ze komen opdraven. Javier Solana, Buitenlandcoördinator van de Europese Unie, de Duitse minister van BZ Joschka Fischer, de Spaanse minster van BZ Miquel Angel Moratinos en de Britse minister Jack Straw.
De Verenigde Naties werd vertegenwoordigd door, hoe kan het ook anders, Terje Roed-Larsen en van de kant van de Wereldraad van Kerken, was Paus Shenouda III, hoofd van Egyptische Koptische orthodoxe Kerk komen opdraven. Ook Robert Mugabe was van de partij, de man die Zimbabwe de afgrond heeft ingeduwd. Gastheer Hosni Moebarak sprak in zijn toespraak over ,,de strijd van de Palestijnse president tegen de bezetters van zijn land.” Nog dezelfde dag vond de uitvaartplechtigheid plaats in Ramallah waar een enorme menigte zich verdrong rond zijn lijkkist.
Israël hater Terje
Roed-Larsen hier bij zijn grote vriend
Het PLO-bewind heeft op 11-11-2007, met veel vertoon een massief mausoleum voor
hem opgericht in Ramallah. Het monument werd geopend door Arafats voormalige
terreurvriendje en Holocaust ontkenner Abu Mazen. Het mausoleum meet elf bij
elf meter en is zo gemaakt dat het gemakkelijk verplaatst kan worden. Volgens
Mazen is het graf in Ramallah slechts tijdelijk omdat ze Arafat in de toekomst
willen herbegraven op Israëls meest heilige grond de Tempelberg wanneer het
oostelijk deel van Jeruzalem door de internationale gemeenschap aan de
landrovers in Ramallah wordt toegewezen.Reeds in augustus
2003 kwamen de eerste meldingen dat Arafat onderhandelde met de Arabische
familie Budeiri uit het oostelijk deel van Jeruzalem om hem een stuk grond te
verkopen op de Tempelberg. De bloeddorstige Egyptenaar wilde zich ten koste van
alles een graf op de Tempelberg verwerven, om daar na een eventuele martelaarsdood
bijgezet te worden. Abu Mazen kondigde op 10 november 2014 aan de schrijn van Arafat zo spoedig mogelijk van Ramallah naar Jeruzalem, de 'hoofdstad
van Palestina', te willen verplaatsen.
De "Moslim Liberation Party", een kleine moslimgroep met een sterke vertegenwoordiging op de Tempelberg bleek een felle tegenstander van zijn verzoek: ,,Wij waarschuwen deze duivelse goddeloze ongelovige, die is getrouwd met een christelijke ongelovige, tegen zijn overweging de heilige Aksa moskee te ontwijden”.. Dat stond in een circulaire die door deze beweging is verspreid en die bovendien meldt dat begraven worden op het plein slechts is voorbehouden aan vrome moslims een eis waaraan Arafat volgens hen beslist niet voldoet. Arafats bedoelingen waren duidelijk: ,, hij wilde als de grote leider van ‘zijn volk’ een ereplaats op het Tempelplein” De man in wiens opdracht meer Joden zijn vermoord dan wie dan ook sinds Hitler, en die eveneens talloze slachtoffers heeft gemaakt onder zijn eigen Arabische bevolking, zag het begraven worden op het Joodse heiligdom als een middel om de Arabische claim op deze plaats extra gewicht mee te geven. Ze hadden hem netjes moeten begraven waar hij geboren is, in Caïro.
Ze konden hem
niet helpen in zijn eigen rijk waar slechts is gewerkt aan dood en vernietiging
en waar als volkssport nummer 1 kinderen worden
gehersenspoeld om zelfmoordenaar te worden en zich op te blazen tussen
onschuldige Israëlische burgers.
Wat na de dood
van Arafat in herinnering is gebleven zijn de vele foto’s en tv-beelden van de
terreurbaas samen met breedlachende, handenschuddende, kussende en knuffelende
Europese gasten. De Franse regering maakte zich schuldig aan het vervalsen van
Arafats overlijdensakte door een “politiek” overlijdenscertificaat van hem af te
geven met daarop Jeruzalem als de stad van zijn geboorte. Maar Arafat is op 4
augustus 1929 geboren en getogen in Cairo Egypte. Zijn werkelijke naam is "Abd al Rachman abd al-Rauf Arafat al-Koed Al
Hoesseini".
Suha geeft opdracht de dood van
Arafat nader te onderzoeken
Op 3 juli 2012 kwam de zender al-Jazeera, eigendom en propaganda arm van het bewind in Qatar, plotseling met het bericht dat onderzoek van een gerenommeerd Zwitsers instituut zou hebben uitgewezen dat Arafat overleden zou zijn door vergiftiging met polonium. Het instituut zou voorwerpen van Arafat hebben onderzocht waaronder zijn tandenborstel en zijn in de vorm van Israël gevouwen sjaal, de keffiyeh. De directeur van het Radiofysisch Instituut van het academisch ziekenhuis van Lausanne, melde dat er een onverklaarbare hoeveelheid polonium-210 op de onderzochte voorwerpen was aangetroffen. “Het polonium zou in het lichaam van Arafat hebben gezeten en via bloed, zweet, speeksel en urine op de voorwerpen terecht zijn gekomen”. Volgens Al-Jazeera was Arafat in goede gezondheid tot hij op 12 oktober 2004 plotseling ziek werd. Feit is echter dat hij al maanden last had van ernstige diarree, gewichtsverlies en braakneigingen.
De Jeruzalem Post citeerde op 5 juli 2013 een uitspraak van Dr. Ely Karmon,
een specialist in chemische, biologische, radiologische en nuclear terrorisme, dat de concentraties
polonium die op Arafats kleding e.d zijn aangetroffen,
daar lang na zijn dood op moeten zijn aangebracht. Polonium blijft namelijk
maar 138
dagen actief en is daarna uitgewerkt. Sporen zijn er dus absoluut niet meer
te vinden. Polonium 210 na 8 jaar vast te stellen is als fluisteren in een
voetbalstadion tijdens een doelpunt van de thuisploeg, en dan geloven dat men
dat gefluister op
Dat Al-Jazeera zich met de zaak heeft ingelaten is niet zo raar want deze zender staat al jaren bekend om haar anti-Israëlische standpunten. Het is de meest uitgesproken stem van de Moslim Broederschap en het leidende propaganda kanaal voor terreurorganisaties wereldwijd. De zender is in die zin dan ook geen nieuwszender, maar veelal een propaganda arm van het koningshuis in Qatar. Zo mag de terreurbeweging Al Qaeda zich regelmatig verheugen in belangstelling van Al Jazeera evenals in het verleden Osama bin Laden, Ayman al-Zawahiri, en de Amerikaanse verrader Adam Gadahn. Ook de terreurbeweging Hamas en de “Bende van Ramallah” krijgen volop aandacht. Bijzonder is dat ze soms aanslagen melden voordat ze zijn gepleegd en ter plaatse zijn op het moment dat de bommen exploderen zodat ze uit elkaar gereten lichamen aan het grote publiek kunnen tonen. Al Jazeera bereikt wereldwijd 250 miljoen huishoudens in 130 landen. Volgens Al-Jazeera was Arafat in goede gezondheid tot hij op 12 oktober 2004 plotseling ziek werd. Feit is echter dat hij al maanden last had van ernstige diarree, gewichtsverlies en braakneigingen.
Het lichaam van de
terreurbaas wordt hier gedragen door leden van de Franse Republikeinse Garde op
11 november 2004 op het militaire vliegveld Villacoublay.
Naar
aanleiding van de onderzoeksresultaten van het Radiofysisch Instituut van het
academisch ziekenhuis van Lausanne, en de melding daarover door Al Jazeera, hebben forensische experts op 27 november 2012 op
verzoek van Arafats vrouw Suha monsters van het lichaam van Arafat genomen.
Daarvoor moest het graf in Ramallah worden geopend. Dit onderzoek door
Zwitserse, Franse en Russische experts moest uitwijzen waaraan hij is
overleden.
Uitslagen forensische experts
Het eerste
rapport kwam van de Zwitserse
onderzoekers. Al
Jazeera meldde dat de onderzoekers hoge concentraties van de dodelijke stof
polonium-
In tegenstelling tot de bevindingen van de Zwitsers, zegt het Russisch wetenschappelijk team dat er geen polonium in Arafats lichaam is aangetroffen en zeggen dat hij een natuurlijke dood is gestorven.Onderzoeker Vladimir Oezga van het Russische staatsinstituut voor biologie en geneeskunde zegt dat Arafat dus in geen geval door polonium kan zijn vergiftigd. Ook de Franse forensische wetenschappers hebben geen aanwijzingen gevonden dat Arafat is vergiftigd. Wel zeggen zij radioactief radongas in het graf van Arafat te hebben gevonden. Maar het is bekend, dat dit gas uit de aardbodem omhoog komt, en in lage concentraties in grondwater en kruipruimten voorkomt. Ook is opgemerkt, dat Arafat een aantal typische kenmerken van poloniumvergiftiging juist niet vertoonde, zoals haaruitval. Iedereen kan op de foto’s van destijds zien dat Arafat tijdens zijn ziekenhuisopname juist een behoorlijke baardgroei had.
Inderdaad, een behoorlijke baardgroei
Suha is niet tevreden met de uitslagen uit Rusland en Frankrijk en liet via haar advocaat weten dat ze om een contra-expertise van het Franse onderzoek gaat vragen. Ze is ervan overtuigd dat de uitslag daarvan hetzelfde zal zijn als die van het Zwitserse onderzoek. PLO-leider Abu Mazen (Mahmoud Abbas) heeft zelfs de hulp van de 22 leden tellende Arabische Liga ingeroepen om een “internationaal onderzoekscomité op te richten om de waarheid omtrent de dood van Arafat aan het licht te brengen.” Mazen richtte zich in november 2013 zelfs tot de VN om een onderzoek naar de dood van Arafat op te starten. Maar liefst 100 dienaren van Mazen zijn in Ramallah aan de slag om de schuld van Israêl voor de dood van Arafat te ‘bewijzen.’ Dat zijn allemaal mensen die betaald wordt door westerse donoren. Wordt vervolgt!
Jasser Arafat leidde bijna veertig jaar zijn moordenaarsbendes in plaats van een staat op te bouwen. Hij terroriseerde Israëlische burgers onder elf premiers, van Esjkol tot Sjaron.De terreur hielp en de hulp van de buitenwereld, hielpen hem aan een grote machtsbasis. Gekleed in een legeruniform, met een pistool binnen handbereik, imponeerde hij de wereldleiders. Zijn boodschap in de Arabischtalige media kenmerkte zich door het verheerlijken van geweld. Uiteindelijk zal Arafat de geschiedenis ingaan de architect van het moderne terrorisme, de man met het bloed aan zijn handen van tienduizenden slachtoffers. De man die massamoord gebruikte om zijn politieke doelen te bereiken. De man die dit allemaal van de wereldleiders mocht doen en daarvoor nog rijkelijk beloond werd ook. In een normale wereld zou hij voor al zijn misdaden zijn veroordeeld, zou de voormalige Franse president niet aan het bed van dit monster hebben gestaan. In een normale wereld zou Bush niet hebben gezegd, “God bless his soul”. Men kan een complete encyclopedie vullen om als zijn misdaden op te tekenen. Het is onbegrijpelijk dat deze misdadiger nooit voor het Internationaal Strafhof in Den Haag is gedaagd. Zijn Israëlische en Libanese slachtoffers zijn door de wereld in de steek gelaten, vergeten, men wil er niet meer aan herinnerd worden, aan al die dode kinderen, het opblazen van vliegtuigen, de moordpartijen in pizzeria’s, in bussen op scholen op vliegvelden en al die levens die hij heeft verwoest, ook onder zijn onderdanen.
Sinds Israël land heeft weggegeven dat God voor eeuwig aan hen heeft beloofd, heeft de bevolking van Israël geen rust meer gehad. Iedere keer dat Israël rekening met de “Bende van Ramallah” hield, verslechterde de situatie. Zelfs de Verenigde Staten, is aan de kant van de vijand gaan staan. Toen de Joodse bewoners door hun eigen regering uit Gaza werden verwijderd, voorspelden religieuze Joden dat daar een geestelijk conflict op zou volgen. Het concept land-voor-vrede gaat niet alleen lijnrecht in tegen Gods wil, maar heeft op geen enkele manier gewerkt. Er zijn steeds meer geluiden in Israël te horen die vinden dat Israël in de eerste plaats God moet gehoorzamen en een Bijbelse weg moet bewandelen. Volgens diverse Israëlische rabbijnen moet Israël de Almachtige boven alles gehoorzaam zijn. God is Israëls geheime wapen.
Tijdens de herdenking van Arafats dood
op 12 november 2014, beschuldigde
Suha Arafat Hamas van het plegen van “genocide” in Gaza, en beschuldigde zij de
terreurgroep ervan Gaza te islamiseren en de bewoners te gijzelen en sprak van
het plegen van genocide op de bevolking. (Ironisch genoeg beschuldigde de
huidige PLO-terreurleider Abu Mazen, Israël van het plegen van genocide in Gaza,
in een opruiende toespraak tot de Algemene Vergadering van de VN in september
2014.)Tijdens een media-interview riep Suha de ‘Palestijnen’ op om de
onderhandelingen met Israël te hervatten en het geweld af te zweren. Een
generatie groeit op met geweld, zonder opleiding, zonder hoop tenzij
emigratie”, zei ze. Zij riep verder op tot hervatting van de vredesgesprekken
met Israël omdat de gewapende strijd alleen maar ellende veroorzaakt. “Ik hoop
dat Hamas dat eindelijk zal begrijpen en zal gaan werken aan vredesonderhandelingen”,
voegde ze eraan toe. (Times of Israel)
Een Franse rechtbank heeft op vrijdag 24 juni 2016 geweigerd om het onderzoek te heropenen naar de dood van Arafat temidden van verdachtmakingen dat hij was vergiftigd, zeggende dat er geen wettige grond bestaat voor een eventuele moordzaak. De Palestijnen beschuldigen tot op vandaag Israël van moord op Arafat. Uit het antwoord op een vraag om uitleg van de Belgische fysicadeskundige dr. Rudi Roth aan professor François Bochud, directeur van het onderzoekscentrum van het Universitair Ziekenhuis in Lausanne (CHUV) blijkt dat de conclusies van het rapport omtrent de vermeende poloniumvergiftiging van Arafat niets om het lijf hebben.Het kantoor van de procureur-generaal in Versailles zei op 18 juni 2016 dat het Hof van Beroep de beslissing heeft bekrachtigd van rechters die de zaak onderzochten en hadden afgewezen, zeggende dat er geen bewijs is dat Arafat werd vermoord.De drie rechters waren ondubbelzinnig en unaniem in hun besluit. De drie Franse rechters die de dood van Arafat hebben onderzocht, hebben het onderzoek gesloten vanwege het gebrek aan bewijs dat de terreurbaas met polonium-210 zou zijn vermoord.
Nu de leiders
in Ramallah de beschuldiging dat Arafat door Israël is vergiftigd niet langer
geloofwaardig kunnen maken, komen ze met
een andere dader. In dit geval is het volgens Mahmoud Abbas zijn grote rivaal Mohammed Dahlan.In
een intern document van de Palestijnse Autoriteit naar aanleiding van een
onderzoek over de dood van Arafat in 2004, staat dat Mohammed Dahlan
verantwoordelijk is voor zijn dood. Arafats medicijnen zouden tijdens een
behandeling in een ziekenhuis in Parijs, verwisseld door een dodelijke drug.
Abbas maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om Dahlan ervan te beschuldigen
dat Gaza in handen van Hamas is gevallen.
Yasser Arafat heeft zijn eigen museum
Precies twaalf jaar na zijn dood is ter ere
van de Palestijnse
terreurleider Yasser Arafat een museum geopend in Ramallah. Het inrichten
van het gedenkmonument kostte omgerekend 6,5 miljoen euro. Het museum laat
volgens de Palestijnse leiders zien hoe ‘bescheiden’ Arafats persoonlijke leven
was en hoe ‘klein en sober’ de verblijven waarin hij leefde. Ook zijn ‘weinige
bezittingen’ zijn eveneens te zien. De waarheid is dat de terreurbaas behoorde
tot de meest succesvolle dieven aller tijden. Zijn leus was:“Iemand die niet over het geld beschikt, beschikt niet over de macht”.
De Israëlische inlichtingendienst heeft het eigen vermogen van Arafat op 1.3 miljard
dollar geschat. Arafat was het hoofd van
een corrupte kliek dieven en profiteurs die zichzelf miljonair hebben gemaakt
van de financiële buitenlandse hulp die bestemd was voor het volk. Alleen al
tussen 1993 en 2000 hebben Japan, Amerika en Europa, zes miljard dollar aan hem
overgemaakt voor het welzijn van ‘zijn volk’. Schaamteloos hebben ze daar
honderden miljoenen van gestolen. Het Internationale Monetaire
Fonds (IMF) stelde aan de hand van de PLO-boekhouding vast dat Arafat tenminste 900
miljoen dollar uit publieke fondsen heeft overgeheveld naar rekeningen die
hij zelf controleerde.
Voor het overige toont het museum ‘honderd
jaar Palestijnse geschiedenis’ door Palestijnen vaak ‘de Nakba’ genoemd: de
catastrofe. Merkwaardig want hiermee duiden zij normaal gesproken de periode
aan van na het ontstaan van Israël in 1948. Dat is tot nu toe 68 jaar en
geen 100. Bovendien bestaat de Palestijnse geschiedenis pas
sinds 1964. Tijdens de eerste Arabische topconferentie in Alexandrië in
1964- toen de Bijbelse gebieden Samaria en Judea nog onder Jordaanse bezetting
vielen- werd besloten tot de oprichting van de PLO
(Palestinian Liberation Organization). In dat jaar duikt ook voor het eerst de
term ‘het Palestijnse volk’ op. Het is niets anders dan een gecreëerde entiteit. Het museum staat op een
steenworp afstand van de plaats waar de voormalige terreurleider begraven ligt.
Arafat stierf
op 11 november 2004, op 75-jarige leeftijd waarschijnlijk tengevolge van
aids. Op de tweede verdieping is een serie foto’s van de aartsterrorist te zien
waaronder de afbeelding waarop hij in 1974 de VN toespraak met zijn zonnebril
op.
Op
17 november 1974 kreeg Arafat de gelegenheid de Algemene Vergadering van de VN toe te spreken. Gestoken in
uniform beklom hij het spreekgestoelte en betitelde hij Israël als een
imperialistisch, racistisch en kolonialistisch land. In zijn hand hield hij een
takje van een olijfboom, en zei dreigend: ,,Laat
deze olijftak van de vrede niet uit mijn hand vallen." Toen hij zijn
anderhalf uur durende geraaskal had beëindigd kreeg hij een daverende ovatie van
de aanwezigen en oogstte hij groot diplomatiek succes in zijn streven de
wereldopinie aan zijn zijde te krijgen.
Yasser Arafat voor de VN
Hij
beloofde de wereld af te zien van het gebruik van geweld en langs de weg van
vreedzame middelen te komen tot een oplossing van de geschillen met Israël.
Maar de wereldburgers wiens geest niet door deze plechtige beloften was
versluierd, zagen al spoedig dat hij bezig was met het opbouwen van legerkampen
in Zuid Libanon om van daaruit het noorden van Israël met Katoesja-raketten te
beschieten en terreuracties te ondernemen. Gedurende Arafats aanwezigheid in
Libanon liet hij naar schatting 4000 Katoesja-raketten op doelen in het noorden
van Israël afvuren waarbij veel slachtoffers te betreuren waren en de plaats Kiryat-Shmona
zwaar werd getroffen.
Ook is zijn in 1994 gewonnen Nobelprijs voor
de Vrede te bewonderen. Dat het Nobel Comité de massamoordenaar
Arafat deze prijs toekende was niets anders dan een vlaag van volledige
verstandsverbijstering. Direct na de ondertekening van de Oslo-akkoorden luide
Arafat een periode in van georkestreerd geweld en dood en verderf. Slechts
enkele uren na het handen schudden voor het Witte Huis, zond de Jordaanse tv
een boodschap uit in het Arabisch waarin Arafat de zojuist ondertekende
overeenkomst, de eerste stap noemde op weg tot vernietiging van de staat
Israël. .”Ik heb met het ondertekenen
van de Oslo-akkoorden de eerste spijker aan de Zionistische doodskist
getimmerd.” Ook is zijn hoofdkwartier de Muqata, te zien waar Arafat min of
meer werd gegijzeld door Israëlische tanks omdat Israël hem terecht ervan
beschuldigde achter de 2e
intifada in 2000 te zitten. Arafat was de terreurleider van de PLO, die de totale vernietiging van Israël
nastreefde. Ondanks zijn ondertekening van de Oslo-akkoorden heeft hij de
terreur nooit opgegeven om zijn doel te bereiken. Arafat was verantwoordelijk voor de moordpartijen
op honderden onschuldige Israëlische burgers. Hij was de man die de
zelfmoordterroristen naar Israël stuurde om zich onder meer op te blazen in
bussen, restaurants en pizzeria’s.
De Voormalige Egyptische ambassadeur in de door de “Bende van Ramallah” beste Bijbelse gebieden en Jemen, Ashraf Abd Al-Wahhab 'Aql zei in een interview op 11 november 2019 op de Palestijnse televisie dat Israël Arafat zou hebben vermoord en dat het wereldwijde zionisme methodisch werkt om zijn politieke, ideologische en economische doelen te bereiken door politici te beïnvloeden, de wereldmedia te beheersen, en geld beheren en bankieren. Het zijn de bekende antisemitische fakeberichten die het altijd goed doen in een groot deel van de Arabische wereld maar ook bij de wereldwijde linkse anti-Israël kliek.
Bezoekers Arafats graf
Is het niet verbijsterend dat mensen die
zeggen democratische waarden na te streven niet aarzelen om de man te eren die
zich schuldig heeft gemaakt aan massamoorden.
De schurk die wandelende zelfmoordbommen op pad stuurde om onschuldige
Israëlische burgers te vermoorden en de daders vervolgens rijkelijk beloonde
voor hun gruwelijke daden. Wie zijn toch die leiders die kennelijk nog met weemoed terugdenken aan deze
massamoordenaar en hem vereren door kransen
op zijn graf in Ram-allah te leggen. Een van de eersten was Britse Labour-minister
Jack Straw in 2004. De voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter, een
beruchte man voor het wegkijken van Palestijnse Arabische misdaden, bezocht
het graf in
Ook de
voormalige Nederlandse premier Balkenende was zo gecharmeerd van de schurk
Arafat dat hij een krans ging leggen op diens graf in Ram-allah.
Balkenende op bezoek bij het
‘Palestijnse’ terreurbewind
Balkenende
sprak tijdens zijn bezoek aan Israël, ferme taal tegen Israëls premier Ariel
Sharon over het PLO- terrorisme. Hij wees op het gevaar van bepaalde
islamitische groepen en zegde Israëls strijd tegen het terrorisme steun toe.
Maar op bezoek in Ram-allah bood hij het PLO-bewind van Mahmoud Abbas (Abu
Mazen) alle hulp en liet hij tot veler verbijstering een krans leggen op het
graf van de megalomane schurk Arafat onder wiens bewind honderden onschuldigen
de dood zijn ingejaagd.
Wat een minachting voor de vele onschuldige Israëlische
slachtoffers. De ‘christelijke’ Balkenende was groot voorstander van een
PLO-staat in Israëls aloude thuisland. Daarmee volledig voorbijgaand aan Gods
Woord dat stelt dat Samaria en Judea een onlosmakelijk onderdeel vormen van het
Heilige Land. Met trots en zelfvoldaanheid stond Balkenende op het grote
wereldtoneel en speelde het walgelijke spel van de wereldleiders mee die Gods
Woord verachten en die Zijn land willen verdelen. Naar buiten toe hield hij een
beeld van Godsvrucht op, maar daarnaast loochende hij de macht ervan door mee
te helpen Israëls recht op haar aloude thuisland te verkwanselen. Wat is het
verschil tussen een ‘religieuze christen’ en een ‘naam christen”? “De
eerste gelooft in God, de tweede doet net alsof!”
Herb Keinon schreef in de Jeruzalem Post van 26-11-2004: ,,Wanneer je een krans gaat leggen op iemands graf, dan identificeer je je met datgene waarin de persoon heeft geloofd”. En dat is precies wat dit soort figuren doen. Bovendien toont men met een dergelijke actie totaal geen respect voor de talloze slachtoffers die hij heeft gemaakt. Wat een choquerende ervaring voor hen die Gods volk liefhebben. Wat een schaamteloze brutaliteit van Balkenende om namens het Nederlandse volk een krans te laten leggen op het graf van de man onder wiens bewind duizenden onschuldigen de dood zijn ingejaagd. Ook de toenmalige Britse premier Tony Blair stond aan zijn graf en boog als een knipmes als teken van respect. Alle waarheid rond Israël wordt door dit soort figuren getransformeerd tot een gore leugen.
Het is misschien een goed idee om een fotogalerij op het web te plaatsen van alle bezoekers van het graf. Het zou kunnen worden genoemd: "Eerbetoon aan de Palestijnse moordenaar."
Terug naar: Inhoud